Oliver zit sinds kort op school. En je wil niet weten hoe hij hiernaar had uitgekeken! School was hier een veelbesproken fenomeen geworden. Echt een dingetje zeg maar.
School. Het was iets dat je alleen nog maar door een roze bril kon bekijken. “Zó leuk!! Binnenkort mag je naar school zeiden wij (en de rest van de wereld) regelmatig tegen Oliver!! ” En het veelgehoorde cliché “Hij is er zó aan toe” kon ik wel met een post it op Oliver z’n voorhoofd plakken. Op de creshe zeiden ze ook regelmatig, ” hij is er zó aan toe” . En hoewel hij daar nog met onwijs veel plezier naar toe ging, kon het hem ook wel dwarszitten soms, dat hij het zo oneerlijk vond dat al zijn vrienden al naar school waren. Want van zijn vaste vriendenclubje waren er al een paar naar ‘de grote school’ gegaan. En ja school, dáár gebeurt het. Dat is het walhalla. Zoiets moet Oliver gedacht hebben.
Hij kon dan ook niet wachten om naar school te gaan. En met zijn super aanstekelijke enthousiasme – believe me Oliver is soms een geboren clown / acteur / entertainter – hij krijgt je gegarandeerd op z’n hand en neemt je mee in de wereld van vrolijkheid en geluk. Zelfs “het grote loslaten” was voor mij een eitje. Want hoe kun je nou emotioneel worden als iemand er zó blij van wordt? De eerste week dat hij naar school ging, was er ook nog geen vuiltje aan de lucht. Bij hem niet. Bij mij niet. De lucht was blauw, de zon scheen. De eerste week zag er dan ook ongeveer als volgt uit. Bij het wakker worden waren Oliver z’n eerste woorden steeds: Ga ik naar school vandaag? Om vervolgens het bevestigende antwoord met enorm veel enthousiasme terug te papagaaien: JEEEEEEH! IK GA NAAR SCHOOL VANDAAG! JOEPIE. JEEEEH! ( Je kreeg door zijn aanstekelijke enthousiasme bijna zelf weer zin om naar school te gaan ) En bij het aankomen op school, zag het er ongeveer zo uit. Hij rende zo hard als hij kon over het schoolplein langs de fietsenstalling naar zijn klas. Wat hem 1x duur is komen te staan. Gat in z’n broek, bloed aan z’n knie. Kwam ie als een gillend speenvarken de klas in. Je zag al die ouders kijken, oh heb je d’r weer zo één die geen zin heeft in school?! En je hoorde mij denken: neeeeeee dit is niet wat jullie denken. Dit is niet wat het lijkt. Dit is Oliver. En die LOVED school. Die ademt school. In en uit. Echt, hij vindt school fantastisch.
Wat is dat toch? Vraag ik me nu oprecht hardop af. Waarom vinden ouders (ik dus ook!) het zo fijn dat je kind graag naar school gaat? Want laten we wel realistisch wezen. School is maar school. Ik vond school ook best prima hoor, maar ik zou het toch voor geen goud meer overdoen. Jij?
En ik? Ik wilde natuurlijk – de eerste schooldag- heel graag delen met jullie. Omdat ik nu eenmaal heel veel met mijn volgers wil delen. Zeker de bijzondere momenten, de mijlpalen. En daar hoort zo’n eerste schooldag natuurlijk bij. Een bijzondere dag. Dus postte ik op Instagram, iets in de strekking van HOE fantastisch Oliver zijn eerste schooldag vond en hoe goed, wacht… hoe GOED zijn eerste schooldag ging. Ken je dat verhaal van dat het bijna te mooi klinkt om waar te zijn? Het was ook te mooi om waar te zijn.
Want inmiddels, een paar weken verder, blijkt school toch minder rooskleurig dan verwacht. Wat er nou precies aan schort, dat is natuurlijk nog wat lastig te pijlen bij een (net) 4-jarige. Maar oh wat moet hij geschrokken zijn. De hele dag stilzitten – best wel lastig voor iemand die het liefst non-stop kletst – alle nieuwe indrukken, regels, manieren én onderhanden genomen worden. Knijpen, duwen, het hoort er allemaal bij, maar je moederhart breekt. En je beste knuffelvriendje (Tijger) mag niet mee, en je mag ook al geen speelgoed mee naar school nemen? Wat?? Maar dat hadden ze me niet verteld. En dan ook nog dit alles 5 dagen per week, ipv 3 dagen naar de creche en verder heel veel koffieleuten met mama. Best een overgang. Dat realiseer ik me nu ook.
En dit had ik natuurlijk al VEEL eerder met jullie willen delen. Echt. Maar ik zat de laatste weken meer op Google dan me lief is. ‘driftbui na school’ ‘wennen aan school’ ‘overgang van creche naar school’ Ja ik was er druk mee. Ik wilde zo graag de antwoorden. Weten wat er aan de hand was. En of dit wel normaal is?! En waar was mijn vrolijke, enthousiaste mannetje ineens gebleven, die helemaal NIKS wil? Ik vond het best heftig. Ja hoor, dat mogen jullie best weten. En ik was er ‘druk’ mee. Sommige dingen zijn dan ineens zo relatief. En daarom kan ik deze ietwat gevoelige kwestie nú pas met jullie delen.
Gelukkig kan ik je vertellen dat het hier weer ietsje beter gaat! Ik klop het meteen even af, maar je kunt je er vast iets bij voorstellen. Het gaat een beetje met ups en downs. We zijn echt in een nieuw vaarwater terecht gekomen. En het komt heus allemaal wel goed. Dat weet ik zeker. Maar het is gewoon ff wennen.
Het is gewoon niet altijd wat het lijkt. School niet. Social media niet. Maar hopelijk wel eind goed al goed. Toch? Het zonnetje gaat vanzelf weer schijnen. En die blauwe lucht komt ook wel weer. Ik blijf genieten van mijn mannetje. Een driftbui meer of minder, hij is m’n alles!
Hoe gaan jullie om met dit soort situaties? Praat gezellig met me mee op Facebook, tips mogen ook natuurlijk!
Dikke kus Free
Free: Jas Zara, Bouse Zara, Jeans Pull & Bear, Schoenen Zara
Oliver: Sweater Mad About Mini, Broek Vingino, Schoenen Adidas, Rugzak Affenzahn
Foto’s door Maru Alvarez
