De komende tijd zijn we allemaal veel aan huis gekluisterd! En dat brengt gelukkig ook goede dingen met zich mee. Zo hebben we meer tijd voor lange en bijzondere verhalen! Daarom hebben we op Kindermodeblog een nieuwe rubriek in het leven geroepen. Een rubriek waar wij nú al heel blij van worden. Wij gaan de bevallingsverhalen en de favoriete babykleding en kinderkleding merken van onze lezeressen delen. Zit je er klaar voor?
Vandaag trappen we af met het mooie bevallingsverhaal van Eva Post! Eva (33) woont samen met haar vriend Ruben en zoontjes Stan (3) en Just (0) in het centrum van Utrecht. Ze werkt als beeldend kunstenaar en maakt hele gave dingen! Check zeker even haar account Kunst met een R. Op dit moment geniet zij van haar verlof, want op 14 februari beviel zij van een prachtige baby. Ze schreef haar bevallingsverhaal op en deelt haar favoriete baby en kinderkleding merken met ons op Kindermodeblog. Lees je mee?
Door Eva:
Precies een week over tijd was ik, net als bij mijn eerste zoon Stan. Het was donderdag en het begon ‘s ochtends rond een uur of 8 met wat licht gerommel na het verliezen van m’n slijmprop. “Yes! Dit is het begin!” Dacht ik. En als de kleine man nou eens niet zoveel haast heeft vandaag (13 februari 2020), wordt het met een beetje geluk nog een Valentijnsbaby ook! Stiekem hoopte ik hier al op. We hadden Stan voor de zekerheid de dag daarvoor al bij mijn ouders gebracht, dus dat kwam mooi uit.
Na telefonisch overleg met mijn verloskundige besloot ik op hun advies een afspraak te maken om me te laten strippen tegen het einde van de ochtend. De kans dat dit de weeën op gang zou brengen, was groot zei ze en bovendien laagdrempeliger dan wanneer ik een week later alsnog ingeleid zou moeten worden. Net als bij mijn eerste bevalling, had ik er alle vertrouwen in dat dit me bespaard zou blijven. Mijn vriend, Ruben, was ‘s morgens gewoon nog naar zijn werk gegaan en gelukkig wilde mijn moeder mee naar de verloskundige.
Toen ik na het strippen weer buiten stond, voelde ik vrijwel direct dat ik lichte weeën kreeg. Zo’n vaart zal het niet lopen dacht ik, terugdenkend aan mijn eerste bevalling, dus we gingen nog even gezellig lunchen aan de overkant.
Bij Stan had ik uiteindelijk een bevalling van bijna 24 uur. Het begon iets over tweeën ‘s nachts met weeën die elkaar geleidelijk aan wat sneller opvolgden. Eigenlijk waren ze in de loop van de ochtend al niet meer zo makkelijk weg te puffen. Uiteindelijk heb ik na 16 uur pittige weeën en een ontsluiting van nog geen 2 cm een ruggenprik met weeënopwekkers gekregen om de boel zogezegd eens even flink in gang te zetten. Toen was hij er 8 uur later.
Tijdens de lunch met m’n moeder voelde ik de weeën krachtiger worden en ze volgden elkaar ook al sneller op: eerst nog elke 10 minuten en binnen korte tijd soms al om de 5 minuten! Wegpuffen hoefde nog niet, maar ik moest er de gesprekken wel even voor onderbreken om me te kunnen focussen op m’n lijf. Ik paste de ademhalingstechnieken toe die ik tijdens de lessen zwangerschapsyoga geleerd had om te kunnen ontspannen. Een hele fijne is de “gouden draad-oefening:” rustig inademen (niet te diep) en dan heel langzaam uitblazen, alsof je een gouden draad weg spint tussen je lippen vandaan in de richting van de horizon. Het klinkt een beetje zweverig, maar het werkt echt! M’n moeder en ik waren er nog een beetje lacherig onder, ook door de spanning omdat we wisten dat het nu echt begonnen was. Toen we na de lunch een “fijne dag” toegewenst kregen van de eigenaar, grapte ze nog: “Nou, die kerel moest eens weten!”
Weer thuis aangekomen voelde ik dat ik er behoefte aan had om alleen te zijn om zo gezegd dieper m’n cocon in te kunnen. Dit om me te kunnen blijven focussen op m’n lichaam. Het was inmiddels einde middag en ik was trots op mezelf hoe ik het tot nu toe deed! Ik bleef kalm en deed wat yoga-oefeningen met als anker de gouden draad. Bij Stan overvielen de weeën me letterlijk midden in de nacht, waardoor ik vrijwel direct in de verkramping schoot. Nu ben ik van nature al best een nerveus type dus dat kwam me toen zeker niet ten goede. Ik trilde van de spanning en het lukte me niet meer mezelf te herpakken. Bovendien wist ik niet wat me te wachten stond dus dat werkte ook niet echt geruststellend. Achteraf weet ik bijna zeker dat door die verkramping de ontsluiting niet vorderde terwijl de weeën écht heel heftig waren. Ik wist na die keer ook zeker dat ik dat een volgende keer héél anders zou gaan doen, want het geheim van soepel bevallen is ontspanning: doordat je ontspant, maakt je lichaam endorfine aan wat weer zorgt voor natuurlijke pijnstilling, hierdoor kun je beter ontspannen en daardoor krijg je krachtigere weeën. Deze keer had ik me super goed voorbereid en de zwangerschapsyogatechnieken zouden mij daarbij gaan helpen.
Ik ging nog even liggen met het vermoeden dat ik nog wel eens een pittig nachtje voor de boeg zou hebben. Lichtelijk geïrriteerd was ik tegen half 7 toen Ruben 40 minuten later thuis was dan afgesproken. “Zelfs als ik aan het bevallen ben, kun je niet op tijd zijn,” hoorde ik mezelf tegen hem snauwen. Meteen besefte ik dat ik mezelf niet moest verliezen in negatieve gevoelens en ik in m’n positieve flow moest blijven om dit te kunnen doorstaan. Nadat ik rond 8 uur had gedoucht, leek het me verstandig om toch de verloskundige even te laten komen om te kunnen bepalen hoe het er voor stond met de ontsluiting. “Een ruime 2 cm!” riep ze opgetogen. Het lijkt misschien weinig, maar van nature was ik nog niet eerder zo ver gekomen dus ik was blij verrast! We spraken af dat als de weeën sneller op elkaar zouden volgen, we weer zouden bellen. Ik vertelde haar dat ik verwachtte dat dat waarschijnlijk pas tegen de ochtend zou zijn, waarop ze direct antwoordde: “eerlijk gezegd denk ik dat we rond middernacht al met jou in het ziekenhuis zullen zijn.” Ik weet nog hoe verbaasd ik was en er nog om moest lachen. We zien wel, dacht ik. Eerst maar even proberen te slapen. Ik was best moe voelde ik. Maar eigenlijk nog voordat ik in bed kroop, werden de weeën krachtiger en heftiger. Ruben was ook moe en wilde graag slapen, ook in de veronderstelling dat het een gebroken nacht zou gaan worden. Heel even voelde ik lichte paniek opkomen omdat ik besefte dat ik meer steun nodig had tijdens de weeën en ik even niet meer wist hoe ik dit dan verder moest doen. Al gauw stond hij weer naast het bed en probeerde hij me te helpen en ondersteunen zoals ik dat wilde: steunend tegen de box of op m’n knieën voorovergebogen over de poef terwijl hij tegendruk gaf op m’n onderrug. Nu had ik de weeën de hele dag vooral in m’n buik gevoeld en wat milder in m’n rug; de weeën werden nu toch steeds krachtiger in m’n hele onderrug. Toch was ik allang blij dat ik ze niet, net zoals bij Stan, ook in m’n billen en bovenbenen voelde. Dat vond ik echt enorm heftig!
Rond 11 uur belden we de verloskundige weer. Ze stelde voor direct naar het ziekenhuis te komen in plaats van eerst weer thuis langs te komen. Het Geboortehuis van het Diak had mijn voorkeur. Daar hadden ze een bevalbad en dat zou me hopelijk helpen tegen heftige weeënpijn. De verloskundige die me had gestript drukte me nog op het hart dat er vast plek zou zijn omdat het een rustige periode was. Bij Stan had ik ook de voorkeur voor het geboortehuis en het bevalbad maar liep het uiteindelijk allemaal anders. Deze keer hield ik er ook rekening mee dat het vast allemaal anders zou gaan lopen. Toch baalde ik even heel erg toen Ruben zijn gesprek met de verloskundige aan de telefoon onderbrak om mij te melden dat het geboortehuis tóch vol bleek! Inmiddels was ik op het punt dat het me allemaal niet meer zoveel uitmaakte waar, wat en hoe, àls ik maar zo snel mogelijk ergens terecht kon. Het klinkt misschien dramatisch, maar ik voelde me tijdens beide bevallingen op een bepaald punt net een gewond dier dat zich terug wil trekken in z’n hol. Gelukkig was er wel plek bij het ziekenhuis van mijn tweede keuze dus reden we daar om half 12 heen. Puffend in de auto, met een kruik tegen de pijn in mijn onderrug, was ik me van het feit bewust dat, tenzij het opeens héél raar zou lopen, dit dus zéker een Valentijnsbaby zou gaan worden! Joehoe! Het ziekenhuis leek wel een spookziekenhuis toen we aan kwamen: de entree was helemaal donker en er was niemand te bekennen. Suf van de weeën werd ik in m’n rolstoel naar de bevalkamer gebracht. Ik leefde weer een beetje op toen bleek dat ik al 5 cm ontsluiting had! Toch weer een lichtpuntje wat me kracht en vertrouwen gaf om door te kunnen gaan. Ter verlichting van de pijn heb ik toch nog even 20 minuten in een normaal bad kunnen zitten, totdat de hitte me teveel werd. Achteraf bleek dat toen mijn vliezen al waren gebroken, wat we toen niet in de gaten hadden. Hangend over een skippybal werd het me toch opeens weer teveel en heb ik gevraagd of ik alsnog een ruggenprik kon krijgen. Diep van binnen baalde ik ervan, want ik wilde dit zó graag een keer op eigen kracht doen! Maar wat niet gaat, gaat niet! Ik merkte dat de verloskundige een beetje om mijn vraag heen praatte en me adviseerde dat ik misschien lachgas zou kunnen proberen om de scherpe randjes van de pijn af te halen. Achteraf bleek dat ze goed had ingeschat dat het veel te snel ging om alsnog die ruggenprik te kunnen krijgen. Weer terug op het bed, leek ik te belanden in een sneltrein. Het ging opeens supersnel! De ontsluiting schoot binnen Enkele secondes van 7 cm naar 8 cm terwijl ik ondertussen de weeën probeerde op te vangen met een lachgaskap op. Het ging steeds sneller en ik kon tussen de weeën door nauwelijks op adem komen. Daar kwamen de persweeën al! Ik kreeg nog even wat extra zuurstof en kort daarna mocht ik al persen. Ik kreeg zoveel orders tegelijk dat ik van gekkigheid niet meer wist waar ik het zoeken moest! Het was heel even “standje overleven.” Precies 22 minuten later, om 2 minuten over 3, werd Just geboren. Mijn Valentijnsbaby! Een beetje benauwd was hij in het begin, want hij had 2 keer de navelstreng om z’n nek. Een heftige bevalling was het zeker, maar wat was ik blij dat ik de klus zo snel en op eigen kracht geklaard had! Die eerste uren daarna zijn trouwens zo onwerkelijk: ik was vol van adrenaline en stond na een uur alweer zelfstandig onder de douche! Het voelde alsof ik de hele wereld weer aan kon! Daarna nog even wat gegeten en tegen zessen pakten we alles in en reden we weer terug naar huis.
De eerste 2 dagen had ik ontzettend de behoefte m’n verhaal aan iedereen te vertellen en dan vooral van me af te praten wat er zo heftig aan was. maar het gekke is, net als na mijn eerste bevalling, dat ik me na een aantal dagen de pijn minder goed kon herinneren en ik er al met al dus positief op terug kan kijken. Ik denk dat Moeder Natuur dit zo bedoeld heeft, anders zouden veel vrouwen na hun eerste bevalling vast geen tweede meer willen, hihi!
Maar wàt ben ik blij en trots op mijn 2 stoere boys! Het loopt tot nu toe ook allemaal best gesmeerd moet ik zeggen. Al wonen we in een heel klein appartement zonder tuin of balkon, we zitten aan de rand van de binnenstad van Utrecht en zijn omgeven door heerlijke terrassen, parken en speeltuinen die ons écht het ultieme gevoel van vrijheid geven!
Naast het stadse leven speelt ons leven zich ook grotendeels af in Wijk bij Duurstede waar Ruben en ik als kunstenaarsduo onder de naam “Kunst met een R” ons atelier hebben. (klik hier voor ons Instagram account) Deze (voor mij althans) uit de hand gelopen hobby heeft er voor gezorgd dat ik, weliswaar met pijn in mijn hart, m’n baan moest opzeggen voor de klas als Juf: beide banen vroegen teveel van me en ik kon het niet langer samen combineren. Maar daarvoor in de plaats heb ik nu een hele creatieve job die me veel ruimte geeft zelf dingen in te kunnen plannen. Op dit moment hebben we al veel successen behaald met wereldwijde exposities in o.a. Milaan, Parijs, Saint-Tropez, Kaapstad, Hong-Kong, Melbourne, New York, Miami en Londen. Onze ouders wonen heel toevallig op steenworp afstand van ons atelier en passen op mijn werkdagen op de kids.
Voor de rest vind ik quality-time met ons gezin heel belangrijk. Voor mezelf heb ik nauwelijks tijd, maar dat is nou eenmaal zo als je jonge kinderen hebt. Als ik over een paar maanden weer voldoende hersteld ben van m’n zwangerschap en bevalling, wil ik in ieder geval graag weer yoga gaan oppakken. Hierdoor krijg ik het gevoel dat ik de hectiek van werk en gezinsleven weer beter aan kan en de dingen weer beter in perspectief kan plaatsen.
Mijn favoriete baby en kinderkleding merken….
Ik houd heel erg van kleding shoppen, alhoewel dit er de laatste jaren nogal bij in schiet sinds ik kids heb. Als ik bijvoorbeeld de Zara binnenloop, betrap ik mezelf er op dat ik meteen doorloop naar de kinderafdeling om weer iets leuks voor de boys te scoren. Ik neem dus niet zo zeer meer de moeite om voor mezelf wat leuks uit te zoeken. Ik merk dat ik er veel lol aan beleef om lekker te shoppen voor m’n jongens en ook krijgen ze geregeld mooie kleding van m’n schoonmoeder die ook gek is op kleding en ook nog eens goed kan stylen! Zo ben ik enorm fan geworden van het kinderkledingmerk Bellerose: heel kleurrijke kleding en een super mooie kwaliteit! Ook het merk Mon Petit Loup en Catimini vind ik heel mooi en onderscheiden zich op veel vlakken van andere merken. Verder houd ik erg van de onesies en rompers van de merken Imps&Elfs en Lodger. Heerlijke stofjes en het blijft mooi na het wassen!
Hier wat foto’s van mijn mannen!
Volgen jullie Eva op Instagram? Klik hier om Eva en haar mannen daar te volgen!
Dankjewel Eva voor jouw mooie verhaal!
Vanuit Kindermodeblog hierbij nog even wat achtergrond info over de 5 favoriete baby en kinderkleding merken van Eva! Ben je nieuwsgierig om meer te zien van deze merken? De linkjes zitten erin dus veel plezier met surfen en nieuwe inspiratie opdoen! Laat je weten welke merken je al kende, of welk merk nieuw voor je is merk en je positief verrast?
1. Bellerose
Het Belgische merk Bellerose is een prachtig modemerk. In 1989 zijn ze gestart met herenkleding, vervolgens werd in 1998 de vrouwencollectie opgezet en ‘last but not least’ sinds 2002 de kindercollectie. Tel maar even uit, Bellerose is dus al heel wat jaren in heel wat winkels en kledingkasten te vinden. De kinderkleding van Bellerose is te gek! Waarom? Bellerose is tijdloos, eenvoudig, tikkeltje Amerikaans klassiek, maar toch ook nonchalant, stoer en eigenwijs. De kwaliteit van de kleding is super; fijne materialen, goede pasvorm en afgewerkt met mooie details. De kleding is vrij prijzig, maar doordat de kwaliteit goed is en het design tijdloos, zal je kind en eventuele broertjes en zusjes er lang en veel plezier van hebben! De kleding van Bellerose valt normaal tot klein. Meer zien? Ga dan naar —> Bellerose
2. Catimini
Vrolijk en sportief! Dat is het eerste waar ik aan denk wanneer ik de collectie zie van het Franse kinderkleding merk Catimini en deze eens goed onder de loep neem op hun website. Ook heeft de collectie iets klassieks over zich, maar dan uitbundiger en kleurrijk. Bij ons was dit merk al een tijdje weggezakt, een beetje vergeten zeg maar, maar door de tip van Eva is ons geheugen weer opgefrist. Ja Catimini is echt een leuk en vrolijk merk! Eentje om te onthouden. Meer zien? Ga dan naar —> Catimini bij Alex and Alexa
3. Mon Petit Loup
Zoek je een leuke en originele kinderjas? Eentje waar niet de halve wereld in loopt? Check dan eens de prachtige kinderjassen van Mon Petit Loup. Deze kinderjassen zijn net even anders en daarom elk seizoen weer een mooie toevoeging voor je kindergarderobe. De jassen van Mon Petit Loup zijn van hoge kwaliteit, gemaakt van unieke voeringen en uitgewerkt in fijne modellen. Alles wordt bedacht en ontwikkeld door moeder en dochter Ingrid en Sacha, en deze passie zie en voel je terug. Van materiaal tot kleur, printjes en fournituren, aan alles is gedacht. Meer zien? Ga dan naar —> Mon Petit Loup bij Little Legends
4. Imps & Elfs
Imps & Elfs is een prachtig babykleding en kinderkleding merk. Van Nederlandse bodem, en tuurlijk zijn we dan altijd extra trots! Ik denk dat veel mama’s voor het eerst in aanraking zijn gekomen met Imps & Elfs tijdens hun zwangerschap en “in de babyperiode”. Tenminste, dat geldt wel voor mij. Want wie heeft er geen rompertje of boxpak van Imps & Elfs geshopt tijdens haar zwangerschap of cadeau gekregen tijdens de kraamtijd? Maar dit merk is niet alleen heel fijn voor babies, Imps & Elfs heeft ook voor de grotere kindjes hele toffe dingen.
De nieuwe zomercollectie van Imps & Elfs heeft een prachtig kleuren palet, en leuke printjes! Kersen, peren, zonnetjes, ruitjes, citroenen…. Echt mega leuk! Zeker de moeite waard om een kijkje te nemen.
Tegenwoordig valt Imps & Elfs onder de hoed van Noppies, dat je het even weet.
Meer zien? Ga dan naar —> Imps & Elfs bij Noppies
5. Lodger
Bij Lodger denk je misschien als eerste aan fijne baby slaapzakken! En ja die hebben ze ook zeker! Maar Lodger heeft nog veel meer dan dat. Tegenwoordig zelfs een ruime keuze aan rompers, baby boxpakjes, sokjes etc. Eigenlijk hebben ze alles wat je zoekt voor je baby uitzet. Dit merk is dus zeker eentje om te onthouden wanneer jij zwanger bent, of om te tippen aan iemand die je lief hebt en die in blijde verwachting is. Lodger bestaat al 20 jaar en ontwikkelt sinds het begin in 2000 innovatieve en originele producten die het leven van baby’s en ouders ‘easygoing’ maken. Lodger staat voor slim ontworpen babyproducten van Nederlandse bodem die zich onderscheiden door eigenzinnige designs, uitstekende kwaliteit en meerdere gebruiksmogelijkheden. Voor ieder seizoen kun je bij Lodger terecht voor fijne babyslaapzakken, babykleding, comfortabele voetenzakken, wikkeldekens, ledikantdekens, wieghoeslakens, babyslofjes, babysjaals, babymutsjes. Alle producten van Lodger zijn met veel liefde en zorg gemaakt. Meer zien? Ga dan naar —-> Lodger
Ben jij ook (redelijk 😉 ) recent bevallen en ben je gek op baby en kinderkleding? En zou je leuk vinden om jouw verhaal te delen op Kindermodeblog? Stuur dan een mailtje naar frederieke@kindermodeblog.nl
Volg Kindermodeblog ook via Instagram!